Κάθε φορά που συζητάμε με τον Lee για την «υπόθεση big wave surfing», σκέφτομαι πάντα τη ρήση που λέει «μπορείς να επιτύχεις ό, τι το μυαλό μπορεί να συλλάβει και να πιστέψει». Σίγουρα, πάντως, θέλει πολύ ψυχή για να κάνει κανείς αυτό που έχει κάνει εκείνος τον τελευταίο καιρό. Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, ο Lee Kouskouris άφησε τα πάντα πριν από περίπου ενάμιση χρόνο και αφοσιώθηκε στο στόχο του big wave surfing. Όλο αυτό τον καιρό προπονείται σκληρά και συστηματικά, ώστε να πετύχει το εγχείρημα που έχει στο μυαλό του. Έπιασε τα πρώτα του κύματα πριν από λίγους μήνες στο Nazare, στην Πορτογαλία, σε ένα από τα πιο γνωστά spot παγκοσμίως για τα μεγάλα του κύματα. Και βρέθηκε πάλι εκεί πριν από λίγες μέρες. Όπως λέει ο ίδιος, «έπρεπε να ξαναγυρίσω στο Nazare».
Δώσε μας λίγο την εικόνα του τι συμβαίνει στο Nazare αυτή την περίοδο.
Το big wave surfing είναι μία πολύ elite κατάσταση στο Nazare. Εκεί έχουν τη βάση τους πολλές μεγάλες εταιρείες που χορηγούν αθλητές και δίπλα στον περίφημο φάρο υπάρχει ένα δημοτικό προπονητικό κέντρο για τους αθλητές. Δεν μπορείς να πας εκεί, λοιπόν, χωρίς να είσαι με μια ομάδα. Εγώ ήθελα να προλάβω τη σεζόν που τελειώνει σε λίγο. Είχα εξασφαλίσει ότι θα ήταν εκεί ο Andrew Cotton και στη συνέχεια επικοινώνησα με τον Garrett McNamara, ο οποίος μου είπε «έλα, θα σε αναλάβω εγώ» και έτσι έφυγα άμεσα για Πορτογαλία. Νιώθω μεγάλη τιμή για το γεγονός ότι έχει πιστέψει σε μένα ο Garrett McNamara, ο οποίος από εδώ και πέρα με καθοδηγεί και βοηθάει να ανταπεξέλθω, ενώ χαίρεται ιδιαίτερα για μια ελληνική συμμετοχή στο χώρο. Έχω, επίσης, πάντα την υποστήριξη του Andrew Cotton, του Andrew Blake και του Hugo Vau, που είναι από την αρχή δίπλα μου. Είναι πολύτιμη η εμπειρία που αποκτώ μαζί τους, μαθαίνω κάτι διαφορετικό από τον καθένα.
Τι συνέβη τις δύο μέρες που μπήκες στο νερό;
Τη μία μέρα μπήκα με τον Garret. Στο αμέσως επόμενο swell που ήταν και το μεγαλύτερο, έπρεπε να φύγει, οπότε μπήκα με τον Hugo. Πήρα συνολικά 20 κύματα. Την πρώτη μέρα το κύμα δεν ήταν πολύ μεγάλο για το spot, περίπου 3-4,5 μέτρα. Τη δεύτερη μέρα πήρα 9 κύματα, ύψους 6-7,5 μέτρων, τα πιο μεγάλα κύματα που έχω πάρει μέχρι τώρα. Προς το τέλος του session, ένιωθα ότι πίεζα την τύχη μου και είπα στον Hugo «ένα τελευταίο και βγαίνουμε». Στο τελευταίο κύμα, λοιπόν, πήρα το πρώτο του σετ, με αποτέλεσμα να μην προλάβει ο Hugo να μου κάνει διάσωση εγκαίρως και έμεινα στο impact zone, τρώγοντας τα υπόλοιπα τέσσερα κύματα στο κεφάλι. Το κάθε κύμα είχε ένα αρκετά έντονο hold down και είχα το πολύ πέντε δευτερόλεπτα ανάμεσα στα κύματα να κάνω recover και να πάρω την επόμενη ανάσα, με τους παλμούς να χτυπάνε κόκκινο. Είναι από τα worst case scenarios και συνήθως εκεί είναι που πολλοί παθαίνουν blackouts. Χαίρομαι που αντιμετώπισα τους φόβους μου και μπόρεσα να ανταπεξέλθω και να το αντιμετωπίσω με μεγάλη ψυχραιμία.
Τι έχεις αποκομίσει από την εμπειρία σου αυτή;
Χαίρομαι που έφαγα πολύ ξύλο και που ένιωσα την ασύλληπτη δύναμη του κύματος. Πραγματικά με κράταγε κάτω και έλεγα στον εαυτό μου, τώρα ή το δέχεσαι και ηρεμείς ή πεθαίνεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι είδα ότι μπορώ να αντέξω να φάω τέτοιο ξύλο. Έχει αλλάξει πολύ το mentality μου, αφού βλέπω ένα κύμα 4,5 μέτρα στο Nazare και το λέω μικρό. Είναι η προοπτική που το βλέπεις. Όταν βλέπεις απ’ έξω τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Από μέσα είναι πολύ καλύτερα. Όση ώρα περίμενα να μπω, έβλεπα πόσοι άλλοι big wave surfers είχαν κακή μέρα. Αυτό συνέβη την ίδια ημέρα που έβλεπα τον Ross Clarke Jones να κοπανιέται στα βράχια. Και, όμως, πάλεψα τα συναισθήματα μου. Ρίσκαρα, έφαγα ξύλο σοβαρό και είδα ότι μπορώ να το διαχειριστώ. Το δέχεται ο οργανισμός μου, δεν με τρομάζει. Έβλεπα το κύμα και δεν πανικοβλήθηκα. Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν πάντα ο πνιγμός, γιατί εκεί, αν κάτι πάει στραβά μπορεί να χάσεις τη ζωή σου, δεν είναι όπως σε άλλα σπορ που απλά π.χ. σταματάς, χάνεις ένα μετάλλιο ή πληγώνετε ο εγωισμός σου. Πλέον, ξέρω ότι μπορώ να το διαχειριστώ και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένο.
Ποια η διαφορά από την πρώτη σου προσπάθεια στο Nazare;
Αυτή τη φορά ήξερα τι να περιμένω. Την προηγούμενη το κύμα δεν ήταν πιο μεγάλο, αλλά ήταν πιο δύσκολο γιατί είχε πολύ αέρα. Αν δεν είχα εμπειρία στο windsurf, ίσως να μην μπορούσα να τρέχω στο κύμα και να αποφεύγω το chop. Τώρα ήταν πολύ διαφορετικές οι συνθήκες, χωρίς αέρα, το ευχαριστήθηκα, το έβλεπα πιο εύκολο.
Με ποιο τρόπο βάζεις τον εαυτό σου σε όλη αυτή τη διαδικασία;
Κάνω κάθε μέρα προπονήσεις. Ξυπνάω στις 6.00 πμ., τρέχω 15 χλμ το πρωί και άλλα τόσα το βράδυ, κάνω αναερόβια και yoga στη διάρκεια της μέρας. Πιέζω τον εαυτό μου, γιατί όλο αυτό είναι παιχνίδι του μυαλού. Το τρέξιμο με βοηθάει γιατί εκεί που θέλω να σταματήσω από τους πόνους στα πόδια ή να πάρω ανάσα, λέω όχι και συνεχίζω. Κατεβάζω διακόπτη, αποσυνδέομαι από το σώμα μου. Στο big wave surfing δεν κάνεις προπόνηση για να κάνεις surf, αλλά για να μην πνιγείς. Το οραματίζεσαι κάθε μέρα και κάθε βράδυ. Και όταν μπαίνω μέσα έχω κάνει πιο πριν τις αναπνοές μου, όπως και κατά τη διάρκεια του session, διαλογισμό και έχω προσπαθήσει να κοιμηθώ το προηγούμενο βράδυ. Ουσιαστικά πρέπει να αφοσιωθείς και να δοθείς 1000% σε αυτό που κάνεις για να ανταπεξέλθεις. Είναι ρίσκο, το ξέρω. Αλλά επίσης, ξέρω ότι θέλω να ρισκάρω και να δω τις δυνατότητές μου.
